In Sittard-Geleen zijn op 89 graven van de eerste generatie Molukkers speciale medaillons geplaatst. Deze medaillons staan voor eeuwige rust, wat betekent dat de graven nooit geruimd zullen worden. “Dit is een belangrijke stap in de erkenning van de eerste generatie Molukse KNIL-militairen,” zegt Gino Tomasoa, voorzitter van het comité Molukse gemeenschap in Sittard.
Naast de medaillons komen er ook kunstwerken in de drie Molukse wijken. Hiermee erkent de gemeente dat de Molukkers sinds de jaren 50 slecht zijn behandeld. Dit heeft een diepe impact gehad op de Molukse gemeenschap.
Gino Tomasoa zijn opa diende in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië. Tomasoa is blij met de inzet van de gemeente. “Onze gemeenschap ziet dit als een belangrijke stap richting meer erkenning. Burgemeester Verheijen heeft hieraan bijgedragen en we waarderen zijn betrokkenheid.”
Burgemeester Verheijen zet zich al jarenlang in voor de erkenning van de Molukse gemeenschap. Al voordat hij burgemeester werd, sprak hij zich uit over de slechte manier waarop Nederland de Molukse gemeenschap heeft behandeld. “De afgelopen jaren heb ik veel contact gehad met de Molukse gemeenschap om een manier te vinden om te herdenken en eerherstel te combineren. Ik ben blij met de kunstwerken en de medaillons, al weet ik dat het slechts een kleine stap is in een groot proces.”
Bij hun aankomst in Nederland voelden de KNIL-militairen zich niet welkom. De Nederlandse regering besloot om de Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen tegen hun wil naar Nederland te halen. Op 21 maart 1951 kwam het eerste schip met Molukse militairen en hun gezinnen aan. Bij aankomst in Nederland hoorden ze dat ze uit militaire dienst waren ontslagen. Dit was een pijnlijk moment voor de militairen die altijd voor Nederland hadden gevochten. De opvang van de Molukkers was slecht geregeld en er was weinig aandacht voor de oud-militairen en hun gezinnen.
“Dit heeft een grote impact gehad op de Molukse gemeenschap,” zegt Tomasoa. Daarom is de erkenning in de vorm van eeuwige rust ook zo belangrijk, legt hij uit. Ook zijn opa heeft een medaillon op zijn graf gekregen. “Het is een belangrijke stap in de erkenning van de eerste generatie Molukse KNIL-militairen die eigenlijk maar tijdelijk in Nederland zouden blijven. Het gaat om respect voor onze voorouders en om waarom wij hier zijn,” zegt hij. “Er moeten nog meer stappen gezet worden. Nu is het aan ons als gemeenschap om te kijken wat wij kunnen doen.”
Tomasoa heeft al ideeën over de volgende stappen. Hij wil dat de inwoners van Sittard en Geleen en de Molukse gemeenschap elkaar beter leren kennen. Daarom probeert hij een reizende tentoonstelling naar de gemeente te halen. Deze tentoonstelling laat meer zien over de geschiedenis van de Molukkers. “Veel mensen zien Molukkers als arbeidsmigranten, maar dat klopt niet als je naar onze geschiedenis kijkt,” vertelt Tomasoa. “Met de tentoonstelling hopen we het verhaal van onze voorouders te kunnen vertellen.”
Bron en foto: gemeente Sittard-Geleen
